Το δανέζικο εστιατόριο Noma ανακηρύχτηκε το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο τη Δευτέρα, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον περσινό νικητή, το ισπανικό εστιατόριο El Celler De Can Roca.
Το Noma του 36χρονου σεφ Ρενέ Ρεντζεπί με τη νέα σκανδιναβική κουζίνα του κατέκτησε τον περιλάλητο τίτλο που εγγυάται στο εστιατόριο φήμη και μια μεγάλη λίστα αναμονής για τους απανταχού γευσιγνώστες.
Ο τίτλος για το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο δόθηκε σε μια ειδική τελετή στο Guildhall του Λονδίνου την οποία παρακολούθησαν διάσημοι σεφ και συγγραφείς βιβλίων μαγειρικής από όλο τον κόσμο.
Το Noma που βρίσκεται στην Κοπεγχάγη δεν είναι η πρώτη φορά που κατακτά τον συγκεκριμένο τίτλο, καθώς τον κέρδιζε για τρία χρόνια από το 2010 μέχρι το 2012. To 2013 η φήμη του είχε πληγεί σοβαρά από ένα περιστατικό τροφικής δηλητηρίασης 63 πελατών του, αλλά φαίνεται ότι επέστρεψε στη γαστρονομία αιχμής με επιτυχία.
«Η σχολαστικότητα του σεφ Ρεντζεπί στη λεπτομέρεια, η καινοτόμος προσέγγισή του στην αναζήτηση των τροφίμων και οι πειραματισμοί του, (...) έφεραν και πάλι το εστιατόριό του στην κορυφή της πυραμίδας», είπαν οι διοργανωτές της τελετής.
Επτά ισπανικά στη λίστα
Το ισπανικό εστιατόριο El Celler de Can Roca, μια καθαρά οικογενειακή επιχείρηση που διευθύνεται από τρία αδέλφια, υποχώρησε στη δεύτερη θέση. Στη λίστα των νικητών βρίσκονται επτά ισπανικά εστιατόρια.
Στην τρίτη θέση βρέθηκε το εστιατόριο Osteria Francescana στη Μόντενα της Ιταλίας του σεφ Μάσιμο Μποτούρα, ενώ το Eleven Madison Park της Νέας Υόρκης ήταν στο νούμερο 4 κατακτώντας όμως τον τίτλο του καλύτερου εστιατορίου στη Βόρεια Αμερική.
Στο τοπ 50 του σχετικού καταλόγου βρίσκονται συνολικά επτά εστιατόρια των Ηνωμένων Πολιτειών. Για πρώτη φορά, η Βρετανία έχει δύο εστιατόρια στο τοπ 10 με το London's Dinner να βρίσκεται στην τιμητική πέμπτη θέση.
Ο κατάλογος με τα 50 καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο που διοργανώνεται από το περιοδικό Britain's Restaurant και χρηματοδοτήθηκε από το μεταλλικό νερό της εταιρείας S.Pellegrino & Acqua Panna, ξεκίνησε μόλις το 2002, αλλά ανταγωνίζεται πλέον τα γαστρονομικά αστέρια που χορηγούνται από τους οδηγούς- επιθεωρητές της Michelin.
Οι οδηγοί Michelin ιδρύθηκαν το 1900 ως εγχειρίδια για αυτοκινητιστές, αλλά έγιναν από το 1926 σημείο αναφοράς του καλού φαγητού μετά την εισαγωγή ενός συστήματος βαθμολόγησης με αστέρια.
Ισως η απαγόρευση χρήσης κρεαταλεύρων στη διατροφή των ζώων, όσο βέβαια συνεχίζεται, να μας προφυλάσσει από διατροφικούς κινδύνους, το πρόβλημα όμως της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων των σφαγείων παραμένει άλυτο και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Αν και συχνά επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα, έτσι και αλλιώς δεν «συνηθίζονταν» τα κρεατάλευρα στη διατροφή των ζώων, πριν από την απαγόρευση, λειτουργούσαν 16 μονάδες επεξεργασίας στερεών αποβλήτων των σφαγείων, που μετέτρεπαν τα άχρηστα υπολείμματα σε ζωοτροφές. Επρόκειτο ,είτε για σφαγεία που διέθεταν ρέτερινγκ, δηλαδή μηχάνημα επεξεργασίας ,είτε για αυτόνομες μονάδες που έπαιρναν τα υπολείμματα από τα σφαγεία ,για τα οποία μάλιστα πλήρωναν. Η «ανακύκλωση» των αποβλήτων, έμοιαζε ιδανική λύση. Ελυνε το πρόβλημα της διαχείρισης αφήνοντας μάλιστα και κέρδος, και «πρόσφερε» στα ζώα περισσότερες πρωτεΐνες. Μόνο που η φύση είχε διαφορετική άποψη... με τα γνωστά επακόλουθα.
Μετά την απαγόρευση χρήσης των κρεαταλεύρων οι μονάδες επεξεργασίας στερεών αποβλήτων ανέλαβαν την καταστροφή των βοοειδών άνω των τριάντα μηνών που πήραν το δρόμο της απόσυρσης εφόσον οι κτηνοτρόφοι προτιμούσαν να μην «διακινδυνεύσουν» τη διαδικασία των γρήγορων τεστ. Ομως τα σφαγεία έπρεπε να βρουν τρόπο να απαλλαγούν από τα στερεά απόβλητα που κάθε μέρα παράγονται σε τεράστιες ποσότητες. Όταν σφάζεται ένα ζώο μόνο το 55% του συνολικού του βάρους προορίζεται για κατανάλωση. «Κάθε μέρα τα παραπροϊόντα του σφαγείου φτάνουν περίπου τους 12 τόνους», λέει ο κ. Γιώργος Διδάγγελος, ιδιοκτήτης του βιομηχανικού σφαγείου ΙΑΣΩΝ Α.Ε. στην Καρδίτσα. Η λύση που επιλέγεται ,είναι η ταφή εφόσον στη συγκεκριμένη περίπτωση ο χώρος που διαθέτει το σφαγείο είναι μεγάλος.Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν τόσες «ανέσεις» ,με αποτέλεσμα τα στερεά απόβλητα να καταλήγουν χωρίς καμιά επεξεργασία στις χωματερές, ελλείψει ΧΥΤΑ σε πολλούς νομούς. Δεν θα μπορούσαν να καίγονται; «Οι κλίβανοι, που διαθέτουν ακόμα και τα πιο σύγχρονα σφαγεία δεν έχουν τη δυνατότητα να κάψουν τέτοιες ποσότητες», εξηγεί ο κ. Διδάγγελος. Η δυναμικότητα των κλιβάνων που διαθέτουν τα σφαγεία, όσα διαθέτουν, είναι περίπου 350 κιλά κάθε έξι ώρες. Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν καίνε τα υλικά υψηλού κινδύνου.
Εγκατάσταση ρέτερινγκ
Η λύση, που σύμφωνα με το υπουργείο Γεωργίας μελετάται είναι η χρηματοδότηση από το Γ' Κ.Π.Σ εγκατάστασης ρέτερινγκ στα βιομηχανικά σφαγεία, ώστε να επεξεργάζονται τα απόβλητα και μετά να μπορούν να τα κάψουν. Ωστόσο όπως επισημαίνει ο κ. Διδάγγελος, «όλα αυτά σημαίνουν μεγάλο κόστος. Ακόμα, παρά τις υποσχέσεις, στους κλιβάνους, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε πετρέλαιο κίνησης που κοστίζει περισσότερο».